Onze vader-en moederlijn; de rivierbedding van onze ingesleten voorbeelden.
Die lijnen zijn diep verankerd en onderdeel van wie we denken of voelen te zijn.
Onbewust nemen we de ‘last’ van onze ouders over want als kind voelden we van nature aan waar er een tekort was in henzelf of binnen hun relatie. Zo hebben we onbewust geleerd relaties te hebben en in andermans stroming te gedijen.
Dat doen kinderen onbewust vanuit hun onvoorwaardelijke liefde voor hun scheppers.
Het leven ademt door ons heen en zal ons altijd de weg leiden naar onze natuurlijke levensstroom.
Zoals een kabbelende rivier stroomt en meandert en wellicht tegen een steen aanstroomt zal deze rivier metaforisch zijn voor de obstakels op onze weg.
We raken uit de pas, stromen over, zijn moe van de stroomversnellingen tegen die onvermijdelijke dam. Of we zoeken houvast buiten onze oevers bij het zomerbed.
En dan blijkt dat als wij in onszelf de natuurlijk stroom volgen en werkelijk alles durven te voelen, de tranen te uiten, de kracht te ontdekken onder onze sluier van zelfbescherming, hoe groots we zijn.
Als je je eigen zachte natuurlijke ritme ontdekt, je adem, je kracht, dan heb je een hernieuwde relatie met jezelf. Daarmee ben je liefdevol naar waar je tekort bent gekomen en wordt de innerlijke liefdevolle vader en moeder in onszelf geboren. Vrij en in verbinding, verfrissend zoals het water wat overal kan komen.
Aagje
Spiegelogie-coaching-therapie-kindertolk
